بررسی نگرش ارتباطی دانش آموزان دارای لکنت شهرستان بابل

مقدمه و اهداف در میان رویکردهای نظری مربوط به لکنت، توافق عمومی بر سر این مسئله وجود دارد که لکنت به چندین عامل مرتبط با گفتار از جمله تنظیم هیجانات و عواطف نسبت داده می­شود. بر همین اساس، نظریه­پردازان مختلف به اهمیت نقش نگرش منفی به گفتار و توانایی­های گفتاری در شروع، وقوع و پیشرفت لکنت اشاره می­کنند. ضمن اینکه فرهنگ یک گروه می­تواند بر نگرش افراد به گفتار تاثیرگذار باشد. هدف از تحقیق حاضر، بررسی نگرش دانش­آموزان دارای لکنت رشدی 8 تا 15 ساله شهرستان بابل و سپس بررسی فاکتورهای سن و جنس بر نگرش ارتباطی آنها می­باشد. مواد و روش­ ها مطالعه توصیفی و مقطعی حاضر بر روی 261 دانش­آموز دارای لکنت که به روش نمونه­گیری چندمرحله­ای از میان دانش­آموزان شهر بابل انتخاب شدند، انجام شد. پس از معرفی نمونه­ها، تحلیل فراوانی ناروانی و سپس تشخیص لکنت رشدی، آزمون نگرش ارتباطی (CAT) بر روی هر شرکت­کننده اجرا شد و نمره نگرش (نمرات 1 تا 35) هر فرد به دست آمد. یافته­ ها یافته­ها نشان داد میانگین نمره نگرش دانش­آموزان دختر و پسر دارای لکنت به ترتیب 46/7±5/22 و 98/7±71/22 به دست آمد که در طبقه نگرشی متوسط می­باشد. همچنین، نمره نگرش دانش­آموزان دارای لکنت بین دو جنس و در 8 گروه سنی تفاوت معناداری نداشت (P>0.05). در مورد تاثیر همزمان این دو متغیر بر نمره نگرش، تفاوت معناداری در نمره نگرش دانش­آموزان دختر و پسر در هر هشت گروه سنی وجود داشت (P=0.03). نتیجه ­گیری به نظر می‌رسد علی­رغم اینکه میانگین نمره نگرش دانش­آموزان شهر بابل در طبقه متوسط می­باشد، اما نیاز برای طراحی و برنامه­ریزی درمانی مربوط به نگرش­های منفی نسبت به گفتار خصوصا در دانش­آموزان 12 ساله دارای لکنت ضروری می­باشد.